- incivilia
- in-cīvīlis, e, adj., unmannerly, impolite, uncivil; hence, also, unreasonable, unjust (post-class.):
homo ferus et incivilis ingenii,
Eutr. 9, 27:saevi atque inciviles animi,
Aur. Vict. Caes. 22:verba, tam improba ac tam incivilia,
Gell. 10, 6, 3:poenae,
Dig. 48, 19, 9:factum,
ib. 50, 13, 3; cf. ib. 23, 2, 67. — Neutr. plur. as subst.: in-cīvīlĭa, ĭum, n., impolite acts, rudeness:multis incivilibus gestis,
Eutr. 10, 13. — Adv.: incīvīlĭter, without civility, uncourteously:aliquem tractare,
App. M. 7, p. 175:extorta (bona),
Dig. 4, 2, 23:instituti novi rivi,
ib. 50, 13, 2.— Comp.:praefecturam egit aliquanto incivilius et violentius,
Suet. Tit. 6; Flor. 1, 26.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.